Wondere Wereld

Het hoofdstuk van 2021 is bijna uit, wanneer de veelkoppige virusdraak Kleintje nog even te grazen neemt. Op kerstavond test ze positief bij de zelftest (“want oma komt”). Bij de andere twee zelftesten van andere merken kleuren ook twee streepjes, dus zij gaat naar haar kamer, oma naar huis en wij strepen dinerafspraken en andere feestelijkheden van de kalender.

Wat een wondere wereld, waarin je dan, als het in het echte leventje even allemaal niet meer mag en kan gewoon je toevlucht kunt nemen tot een virtuele wereld. Kleintje meldt zich. “Mam, ik wil graag een nieuw huis met een extra verdieping. Kost 5€ aan Robux. En een nieuwe snelle auto en een outfit. Een wondere wereld waar je dat allemaal voor maar een habbekrats kunt realiseren.

Zoon begeeft zich in het Formule 1-wereldje. En ik mag ook eens meekijken. In een waarheidsgetrouwe omgeving laten we als echte routiniers Max Verstappen de achterkant van onze bolide zien. Ik word zelfs een beetje misselijk, van al dat bochtenwerk. In werkelijkheid had de hele weg naar het kampioenschap toch wel wat meer voeten in aarde. In Zoon’s wondere wereld kun je zelfs crashen zonder consequenties!

Ze gamen ook samen. In het gesprek tijdens het eten gaat het over “noob” en “pro’s”; “snipers”, “battlebus” en een “kill”. Ik concludeer voorzichtig dat in deze wondere wereld zaken als “vrede-op-aarde” en “lief-zijn-voor-elkaar” een beetje lager op de prioriteitenlijst staan. Maar even later gaat het er ook erover, dat Middelste een “skin” heeft weten te bemachtigen in de vorm van een blauwe banaan en over nieuwe dansjes. Er is nog hoop.

Mijn vriendin appt. Ze ziet in de wondere wereld die gekoppeld is aan hun TV dat Kleintje per vliegtuig van de luchthaven is vertrokken en onderweg is naar het privé-eiland van haar dochter. Een bijna 10-jarige met een eigen eiland, zonder dat daar een postcodekanjer aan te pas is gekomen. En mijn dochter die al alleen naar het buitenland vliegt als net 11-jarige met twee zwemdiploma’s en een verkeersdiploma. Ik vergeet nog te informeren naar het type vliegtuig… En dat allemaal terwijl ze gewoon boven op haar kamer zit.

Behalve de wondere virtuele werelden hebben we ook de wondere wereld van de werkelijkheid. Waarin ook het afgelopen jaar het virus de klok sloeg. De wereld die lijkt op een golfslagbad, waarin de ene golf de andere opvolgt. Waarbij men zich aan de ene kant druk maakt om de derde vaccinatie terwijl aan de andere kant een miljard mensen nog niet aan de eerste prik hoeven te denken. De wondere wereld waarin het boosteren aan de ene kant van een grenspaal zo veel meer voortvarend geschiedt dan aan de andere kant.

De wondere wereld waarin regeringsbeleid op nationaal niveau de aansluiting lijkt te missen bij de aanpak van andere landen. Waardoor een lockdown de eindejaarsomzet bij complete sectoren door de neus geboord wordt terwijl zij, die eigenlijk binnen zouden moeten blijven, contacten zouden moeten mijden en zich braaf aan de regeltjes moeten houden tijdens de verlengde kerstvakantie, hun heil zoeken in de wijde wereld, lees: de horeca-etablissementen, bioscopen en shoppingcentra en skigebieden van buurlanden.

De wondere wereld waarin het virus de ene tiener te pakken heeft en dit alleen af te zien is aan de twee streepjes en de positieve PCR-test. Er wordt geheel klachtenvrij gegamed. Terwijl op hetzelfde moment door hetzelfde virus een andere tiener in kunstmatige coma en aan de beademing vecht voor zijn jonge leventje.

Laten we hopen dat de wonderen de wereld nog niet uit zijn. Voor dit manneke. En voor al die duizenden ernstig zieken en allen die daar direct en indirect bij betrokken zijn. En laten we vooral hopen dat 2022 een hoofdstuk wordt van betere tijden. Van gezondheid en geluk en alle goeds. Zodat we van een wondere wereld weer wat meer naar een alledaagse variant mogen gaan.

De beste wensen voor 2022!