Vaarwater

Daar gaat ze. Samen met haar beste vriendin en nog een beginner in een klein zeilbootje en iemand die wel weet hoe ze met zo’n bootje om moet gaan. Op naar het ruime sop. Wij staan geïnstrueerd beheerst te wuiven op de kade. Want te enthousiast, dat zou “awkward” zijn, dan zou ze voor schut staan. We krijgen een snel wuifje terug en dan wendt ze zich af naar wat komen gaat. Een aantal woelige weken lang verheugt ze zich al op haar zeilkamp. De zuidwester is aangeschaft, geen gele, maar eentje in kekke kleuren. De zonnebril met touwtje en de must-have bikini’s ook. Ondertussen kleurde ons landje steeds donkerder rood door een nieuwe virusvariant. Vermoedelijk zijn we toch wel iets te snel van lock-down naar total-loss gegaan met alle gevolgen van dien. Verder werd Nederlands meest geliefde misdaadjournalist op klaarlichte dag middenin het centrum van Amsterdam afgeknald. Door zijn hoofd geschoten omdat hij bij de verkeerde mensen in het vaarwater zat. De rampweek werd helemaal compleet toen het, door noodweer en extreme regenbuien gedreven, wassende water het zuiden van het land in z’n grip nam. Valkenburg kwam in de Geul te liggen, in Hoensbroek kon je enkel nog per boot naar het kasteel en op de A79 van Heerlen naar Maastricht werd een waterscooter gesignaleerd. Die waterscooter vond ze nog wel cool. Maar al snel bepaalden de beelden van de verschrikkingen van de watersnoodramp het beeld in de media en was het allesbehalve cool. Honderden miljoenen aan materiële schade werden er aangericht voordat het gevaar geweken was. En kwamen we er, door tijdig handelen en het feit dat waterschappen, provincies, gemeenten en hulpdiensten intensief samenwerkten er nog met een blauw oog langs in ons land, België en Duitsland waren beduidend minder fortuinlijk. Halve dorpen werden meegenomen door woeste rivieren, met vele doden en vermisten tot gevolg. Met open mond staarde ze naar de filmpjes die via allerlei kanalen tot haar kwamen.

Terwijl ze, voorbereid tot in de puntjes, haar paklijst bij elkaar verzamelt, komen de onderwerpen stuk voor stuk nog regelmatig langs. Ze meldt dat er filmpjes in omloop zijn die de neergeschoten misdaadjournalist laten zien. En zijn reanimatie. Ze vraagt wat dat voor mensen zijn, die zoiets filmen en vervolgens ook nog delen via social media. Ik moet het antwoord schuldig blijven. Gelukkig zijn die social media zo sociaal om de betreffende filmpjes meteen te verwijderen. En gelukkig is er ook daar die buurvrouw, die het zag gebeuren en direct naar buiten is gegaan om de hand van het slachtoffer vast te houden omdat ze het idee dat iemand alleen was niet kon verdragen. En gelukkig zijn er ook genoeg mensen die hulp verleend hebben of bloemen gebracht hebben naar het plaats delict. Gelukkig.

Ze vraagt wat dat voor mensen zijn, die anderen vermoorden omdat ze in hun vaarwater zitten. Weer weet ik het niet. Natuurlijk kon de misdaadjournalist ervan uitgaan dat hij, door de verkeerde mensen tegen zich in het harnas te jagen, een groot risico zou lopen. Maar het was een journalist. En vrijheid van meningsuiting is een groot goed. Wanneer hij anderhalve week later overlijdt is ze, net als de rest van Nederland, diep geschokt. Een van de meest basale vrijheden en rechten van de mens is tot in het diepst van de kern geraakt. Dat voelt ze feilloos aan. Gelukkig voelen we dat allemaal aan. Gelukkig zijn daar al die mensen die dit niet zomaar zullen laten gebeuren en dat uiten via talloze steunbetuigingen. En gelukkig zullen de daders hun straf niet ontlopen. Gelukkig.

Ook de beelden van de watersnood houden haar bezig. Hadden de ondernemers eerst door het vervloekte virus het water al figuurlijk tot aan de lippen staan… nu volgt tot overmaat van ramp ook nog de letterlijke variant. Om over de verschrikkingen bij onze buurlanden, op een steenworp afstand van hier, maar te zwijgen. Ze verheugt zich op een weekje vakantie op het water en ziet aan de andere kant wat voor een verwoestingen datzelfde water kan aanrichten. Wat zijn dat voor mensen die denken dat we nog steeds onze kop in het zand kunnen steken met betrekking tot het klimaat? Weer weet ik het niet. Het lijkt mij overduidelijk dat we met z’n allen de verkeerde kant opgaan en dat we deze strijd ook niet gaan winnen. Het spreekt voor zich dat het roer om moet. Gelukkig is in ons land erger voorkomen. Gelukkig komt de hulp snel op gang. Gelukkig krijgen de slachtoffers heel snel hulp en ondersteuning om alle ellende zo snel mogelijk te verhelpen. Gelukkig.

En dan dat ellendige virus, dat in toenemende mate huishoudt en hoge besmettingen veroorzaakt. Hoger dan ooit. Ze is verbijsterd. Wat zijn dat voor een mensen die denken dat we, zodra het iets beter gaat, meteen kunnen gaan doen alsof dat virus er niet meer is? Ik heb geen idee. Gelukkig kunnen we haar voor het kamp nog op tijd laten testen. Gelukkig is de test negatief. Gelukkig.

Terwijl het bootje vanaf de kade steeds kleiner wordt en langzaam verder uit het zicht verdwijnt, wens ik haar een fijne week. En hoop ik dat niet alleen zij, maar wij allemaal nu in rustiger vaarwater komen.